Η Νίκη, η Θεά με φτερά, της νίκης και του θριάμβου

Η Νίκη, η Θεά με φτερά, της νίκης και του θριάμβου, που κρατάει ένα σπαθί και ένα δάφνινο στεφάνι.

Χειροποίητο ορειχάλκινο γλυπτό, με εγγύηση ποιότητας. Παραδοσιακά φτιαγμένο με τη μέθοδο χύτευσης μετάλλου και με οξείδωση παρόμοια με του μουσείου.

Η Νίκη ήταν θεά της ελληνικής μυθολογίας που προσωποποιούσε τη δόξα του ελληνικού πολιτισμού. Ήταν κόρη της Στύγας και του Πάλλαντα, ενώ είχε αδέρφια της το Κράτος, το Ζήλο και τη Βία. Σύμφωνα με τη μυθολογία, όταν επικράτησε η λατρεία του Δία ως αρχηγού των θεών, η Νίκη και τα αδέρφια της έγιναν ακόλουθοί του. Σύμφωνα με άλλο μύθο, η Στύγα πρόσφερε τα παιδιά της ως συμμάχους του Δία κατά την Τιτανομαχία. Ήταν ο ηνίοχος των θεών, όπως συχνά απεικονίζεται. Συχνά επίσης εμφανίζεται με φτερά, σε αντίθεση με άλλες γυναικείες θεότητες, οι οποίες ήδη κατά την κλασσική περίοδο εμφανίζονταν χωρίς φτερά. Στα ρωμαϊκά χρόνια ονομαζόταν Βικτόρια. Η λατρεία της θεάς Νίκης περιελάμβανε πομπές, σπονδές και θυσίες για την ευμένειά της ενώ γίνονταν και ικεσίες προς τη Νίκη από τις ιέρειες των μαντείων. Αν η θεά απαντούσε στις παρακλήσεις των ιερειών τότε δινόταν και η απάντηση προς τον αιτούμενο του μαντείου.

Στον Παρθενώνα υπήρχε ολόχρυσο άγαλμα της Νίκης, ενώ υπήρχε και ναός αφιερωμένος σε αυτήν, ο οποίος χτίστηκε γύρω στο 410 π.Χ. Αφιερώμα των Αθηναίων προς τη θεά υπήρχε επίσης και στους Δελφούς. Στο χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία στην Ολυμπία, αναπαρίστατο και η Νίκη. Σύμφωνα με τον Παυσανία, το άγαλμα της Αθηνάς Νίκης αναπαριστούσε τη Νίκη χωρίς φτερά (Άπτερος Νίκη), που σήμαινε ότι το άγαλμα δε θα έφευγε ποτέ από την Αθήνα.

Διαβάστε περισσότερα εδώ